Oh hi. Ben je verdwaald randstadbewoner? Waarom kom je spieken naar de voordelen van het dorp? Ben je die dagelijkse sprint naar het OV, waar je jezelf als een sardine probeert in te persen, ook zo zat? Of heb je genoeg van die luidruchtige buren die elke nacht besluiten dat het perfecte moment is om een karaokeoptreden te geven?
Oké, I get it. Leg je latte macchiato neer, stop met rennen voor die bus die je toch gaat missen, en laten we kijken naar de voordelen van het wonen in een dorp. Er zijn zoveel idyllische plekjes in Nederland, van het échte platteland en gehuchten tot aan grote dorpen. Hier kun je je onderdompelen in het langzamere tempo en veel meer mee te gaan met de seizoenen. Maar wees gewaarschuwd: het kan zijn dat je de drukte van de stad gaat missen… of misschien ook niet.
Misschien moet ik even een stapje terug doen, terug naar mijn jeugd. Ik ben opgegroeid in een redelijk groot dorp van 20.000 inwoners op de Veluwe. Het ontbrak hier aan niets: een middelbare school, 6 verschillende supermarkten, uitgaansgelegenheden en genoeg basiswinkels zoals de HEMA, Xenos, Kruidvat in een centrum met leuke restaurants. Als ik als klein meisje iets moest ophalen voor mijn vader moest ik uitleggen van wie ik de dochter was. Om vervolgens altijd weer omarmt te worden als een soort dochter. Maar na 21 jaar was ik het zat. Ik snakte naar meer anonimiteit. Het was leuk zolang het duurde. Maar nu wilde ik maar één ding: weg. Weg van het bekende leven, weg van altijd dezelfde gezichten, weg van dezelfde gewoonten. Ik wilde genieten van het studentenleven, nieuwe mensen om mij heen en ontdekken wat het leven nog meer te bieden heeft. En waar kun je dat beter doen dan in het prachtige Brabant?
Small town girl
Dus ik verhuisde naar de binnenstad van Breda. Klinkt als het begin van elke slechte romantische film toch? City girl moves to the country and falls in love. Alleen dan andersom én dit was echt. Ik had een kamer op écht een toplocatie: net gerenoveerd, 3 verdiepingen, 10 huisgenoten en een kamer meer dan 27 m2. Binnen 2 minuten lopen stond ik in het centrum, ik kon rollend naar huis na het stappen en er was áltijd gezelligheid. Ik kon uren in mijn raam zitten en turen naar alle mensen die voorbij kwamen. Man, wat heb ik genoten van die tijd. Ik zou het voor geen goud willen missen. Hier ontmoette ik mijn grote liefde. Na 4,5 jaar op kamers te hebben gezeten, gingen we samenwonen. Het plattelandsmeisje in mij schreeuwt om te verhuizen naar een dorp. Spoiler alert: we did. Het ongelooflijke lawaai wanneer je de ramen open zette, nooit parkeerplek, de stoplichten en het gehaaste leven: het was niet voor mij. De stad en ik zouden nooit grote liefdes worden.
Breda heb wel ik in mijn hart gesloten. Daarnaast is mijn vriend is een échte Brabander in hart en in nieren. De keuze was daardoor simpel. We bleven in de buurt van Breda zoeken voor ons eerste koophuis. Wel in een dorp of course. Zo gezegd zo gedaan. We wonen nu op een prachtige plek in een hofje, waar je nauwelijks auto’s hoort en veel groen hebt. Pure rust, terwijl we bijna in het centrum wonen. Nu ik beide kanten heb ervaren, kan ik wel echt van mijzelf zeggen dat ik een dorpsmeisje ben. No shame. En waarom? Dat zal ik je vertellen.
1. De prijzen
Dit is een no-brainer. Je krijgt zoveel meer waar voor je geld als je in een dorp woont. In Amsterdam mag je blij zijn met een appartement van 55m voor € 450.000. Ik moet al huilen bij het idee. Geen tuin, misschien een balkon als je geluk hebt, en dan ben je nog niet eens in het centrum! Ik heb dit nooit begrepen.
2. Altijd parkeerplek
Je kunt gemakkelijk overal en altijd parkeren in een dorp. Als het niet op de locatie zelf lukt, dan kun je hem wel een straatje verder parkeren. En dan is het parkeren vaak ook nog eens gratis. Heerlijk. Ook op de fiets is alles héél goed te doen. Nooit wachten voor stoplichten of vervelende Van Moofs die voorbijschieten.
3. Groener en veiliger
Geen trieste betonnen jungle, maar een groene nostalgische ansichtkaart vol planten en bomen. De vogeltjes fluiten vrolijk terwijl je geniet van stilte. Geen stadsratten hier, alleen maar schattige egeltjes, bijen en vlinders die je begroeten op straat. En het beste? Je kunt gerust je spullen in de voortuin laten staan, want iedereen houdt hier een oogje in het zeil. Je fiets is hier veilig.
4. Beter een goede buur dan..
Het is écht zo. Hoewel ik genoot van de anonimiteit – lees: geen eindeloos geroddel – van de stad, is er iets magisch aan het dorpse leven. Hier kijkt niemand je vreemd aan als je een voorbijganger begroet. Een simpele hallo kan zomaar uitmonden in een halfuur durende klets-sessie met je buurman. Moet je maar wel net zin in hebben. En in de stad? Daar kijken ze je aan alsof je zegt dat de avocado’s uitverkocht zijn. Buren uit een dorp draaien hun hand er niet voor om om je even te helpen met het uitlenen van gereedschap, pakketjes aannemen of je prullenbak aan straat zetten wanneer je op vakantie bent. Dus ja, terwijl ik soms terugverlang naar de anonimiteit van de stad, kan ik niet ontkennen dat het dorpsleven een charme heeft die je nergens anders vindt.
Maar laten we eerlijk zijn, het gras is natuurlijk niet altijd groener aan de overkant. Als je eenmaal gewend bent aan de gezellige drukte (lees: constante straatlawaai en sirenes) en de mogelijkheid om pizza om 3 uur ’s nachts te bestellen, kan het leven in een dorp een beetje… eh, uitdagend zijn. Denk aan het weinige openbaar vervoer, winkels die bijna nooit op zondag open zijn of buren die je altijd in de gaten houden. Maar er is een gezegde: ‘je kan het meisje uit het dorp halen, maar nooit het dorp uit het meisje’. Oké, misschien dat ik dit net verzon. Wat zijn volgens jou de voordelen van het leven in een dorp – of juist een stad?
